епті адам

См. также в других словарях:

• етек-жеңі түргіт — (Өзб., Ташк.) пысық, епті адам …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• тасбақаның аузынан шөп алу — (Гур., Маңғ.; Орал, Орда) айлакер, қу, епті адам …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• тойаға — зат. Тойды басқаратын епті адам; той басшысы, асаба. Той иесі тойдың ретті, қызықты, думанды өтуі үшін, ойын сауықты басқаруға өнерлі де іскер, шешен де шебер бір жігітті басшы етіп қояды. Ол «т о й а ғ а» деп аталады (А.Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• бөлтебер — зат. м и ф. Үңгірде тіршілік ететін, адамға ұқсас құбыжық мақұлық. Б ө л т е б е р – үңгірде тіршілік ететін құбыжық, адамға көрінбеуге тырысатын, аса епті, аса сақ, аса күшті, ірі мақұлық. Ол қараңғы түнде ұрланып жүреді. Бойы 2 2, 5 м дей… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• оспадарсыз — 1. (Жамб., Қорд.; Орал, Жән.) қолынан ештеңе келмейтін тентексүрей адам. Асқар деген о с п а д а р с ы з кісі екен (Жамб., Қорд.). Сенің жіберген адамың жұмыс істеуге о с п а д а р с ы з адам екен (Орал, Жән.). 2. (Қарақ.; Түрікм.) жағымсыз,… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• епсекті — (Гур., Есб.; Қост., Аман.) епті, оңтайлы, ыңғайлы. Біздің дүкенші өте е п с е кт і адам ғой. Ол жұмысқа е п с е к т і қыз (Гур., Есб.). Қолы е п с е к т і екен: тігін де тігеді, ағаш та шабады, темір де істейді (Б. Майл., Шығ., 210).… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі